اثر شیوه کاشت مستقیم و نشایی بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام مختلف پیاز در شرایط روزکوتاه

به‌منظور بررسی اثر شیوه کاشت مستقیم و نشایی بر عملکرد و اجزای عملکرد 7 رقم پیاز، آزمایشی در سال 1390 به صورت فاکتوریل در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با 4 تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی میناب اجرا شد. فاکتور اول شامل شیوه کاشت در دو سطح مستقیم و نشایی و فاکتور دوم شامل رقم در هفت سطح 602، 611، مارس، مگا، پریماورا، استراتوس و ارلی‌وایت بود. خزانه‌گیری جهت تولید نشاء در نیمه شهریور انجام و نشاءها در نیمه دوم آبان به زمین اصلی منتقل شدند. کشت مستقیم بذر در اول آبان صورت گرفت. در کشت مستقیم 50 روز پس از کشت بذر اقدام به تنک نشاءها شد و فواصل بوته‌ها 10 سانتی‌متر تنظیم شد. نتایج نشان داد درصد بولتینگ، ارتفاع بوته و شاخص شکل سوخ در پیازهای نشایی بیشتر از پیازهای کشت مستقیم بود. در مورد صفات روز تا سوخ‌دهی و روز تا برداشت نیز پیازهای نشایی در کلاس پایین‌تری نسبت به کشت مستقیم قرار داشتند یعنی زودرس‌تر بودند. عملکرد سوخ در همه ارقام در سیستم کشت نشایی بیشتر از کشت مستقیم بذر بود ولی این اختلاف فقط در ارقام 602، مگا و استراتوس معنی‌دار بود. در بین ارقام مورد بررسی، ارقام 611 و پریماورا زودرس‌تر از بقیه بودند. کمترین عملکرد سوخ در ارقام 611 و مارس مشاهده شد و بقیه ارقام اختلاف معنی‌داری با هم نداشتند. به‌طور کلی کشت نشایی پیاز در شرایط این آزمایش، موجب افزایش عملکرد و نیز زودرسی محصول گردید.